Mało znaczące decyzje w rodzaju: co zjeść na śniadanie, i co po nim zapalić, w co się ubrać i kiedy się rozebrać, czego posłuchać, kogo i za co opieprzyć, co wrzucić na fejsa i co przeczytać (jeśli w ogóle) to przecież w istocie rozpaczliwe próby znalezienia odpowiedzi na egzystencjalne pytanie: „Jak tu teraz żyć“?
Podczas gdy rośnie ilość możliwych wyborów, to maleje ilość sensownych wskazówek i podpowiedzi: co i dlaczego wybierać. W dodatku inni wciąż także coś tam sobie wybierają więc człowiek zaczyna się zastanawiać – czy nie wybierając czegoś nie traci, albo czy inni nie wybierają lepiej i trafniej?
Wielość dostępnych tożsamości i kuszących opcji przeróżnych „stylów życia“ to z jednej strony złudne poczucie wolności, z drugiej zaś kumulujące się wątpliwości co do wybranego „projektu“ i spójności budowanej w jego ramach narracji.
Nowa książka Bartka Chacińskiego stanowi pastisz abstrakcyjnych systemów eksperckich. Każdy rozdział-hasło tego dowcipnego leksykonu dziwactw współczesnych kończy się syntetycznym podsumowaniem-rekomendacją:
- Od kiedy?
- Akcesoria, atrybuty używki...
- Stosunek do otoczenia...
- Dobrze łaczy się...
- Nie łaczyć z...
- Na początek...
Leksykon (słownik? miniencyklopedia? elementarz?) to więc również poradnik czerpiący z pseudo-coachingowej stylistyki popularnych dzieł w rodzaju „Nauka sanskrytu w jeden weekend“.
Przewrotna (za przeproszeniem: postmodernistyczna) konwencja staje się tu odpowiedzią na nieustanne próby minimalizacji ryzyka podejmowanych decyzji i poszukiwania psychicznego bezpieczeństwa. Skąd bowiem mamy do diaska wiedzieć czy sklejając własną tożsamość z porozrzucanych przypadkowo fragmentów nie tworzymy jakiejś monstrum-persony, kóra ma zerowy potencjał lansu?
Spokojnie. Praktyki i rytuały opisanych tu „małych kultur“ można bez obaw mieszać w dowolny sposób pichcąc własną zupę osobowościową, która nie tylko nam ale i najbliższemu otoczeniu powinna zasmakować.
Można być przecież straight-edgowym cosplayerem, linuksowcem uprawiającym couchsurfing i grającym w dresie na widmowej gitarze. Czym bardziej oryginalnie i pojechanie (ostrokołowcy) – czytaj: pluralistycznie, eklektycznie i hobbystycznie – tym przecież lepiej, czego najlepszym przykładem jest ikona współczesnego pomieszania zmysłów (i umysłów): Lady Gaga.
Podobnie eklektyczne (czasem wręcz w stopniu chorobliwym) osobowości mają dzisiejsi charyzmatyczni liderzy i bohaterowie masowej wyobraźni tacy jak: Barack Obama, Władimir Putin, Steve Jobes, Tiger Woods, Johny Depp, Angelina Jolie, czy ostatnio (coraz silniej) Mel Gibson.
Wszystko wskazuje na to, że najprostsza dziś droga na szczyt rankingów The Forbes czy inny Parnas współczesności wiedzie przez schizofrenię, tudzież psychozę maniakalno-depresyjną połączoną z tym, co w jidisz pięknie się nazywa CHUCPĄ (חוצפּה).
Chucpa – jak wykazują eksperci – stoi dziś za sukcesem najprężniej rozwijająych się gospodarek oraz najbardziej innowacyjnych koncernów (o tym, że to nie jest głupi żart ani obajw paranoi można się przekonać w artykule Zburzyć dogmat Nokii).
Chucpę warto więc w sobie pielęgnować. Otoczenie na każdym kroku domaga się przecież: “Wyróżnij się! Bądź inny! Bądź oryginalny! Bądź dziwny! I bądź z tego dumny!”.
Książkę gorąco polecam. Świetnie wygląda postawiona np. obok „Microtrends“ M. J. Penna, czy: „Mody, kultury, fascynacje. Słownik pojęć kultury postmodernistycznej“ T. Thornea. Niby taka sama a trochę inna. Napisana bardzo zgrabnie i „sexy“. Nie trzeba czytać. Można sobie po niej surfować (do czego autor zachęca).
Dodaję zatem do ulubionych, polecam znajomym i wciskam button ‚Like it‘.
W tej chwili.
o audiofilach:
„Różne typy audiofilów odróżnia od siebie jeszcze podejście do typu zapisu dźwiękowego. Oddziela ono miłośników analogowych źródeł dźwięku (gramofony, magnetofony) od zwolenników źródeł cyfrowych (CD, ewentualnie formaty bezstratne komputerowego zapisu dźwięku – choćby coraz popularniejszy FLAC), a także miłośników staroświeckich wzmacniaczy lampowych od zwolenników tranzystorowych urządzeń wzmacniających. Pośrodku są jeszcze użytkownicy tak zwanych wzmacniaczy hybrydowych, korzystających z obu tych technologii”.
o cyberpunkowcach:
„Cyberpunk był więc w pierwszym znaczeniu nowym stylem literackim, który opowiadał o zagrożeniach i pokusach społeczeństwa masowej informacji, hakerach, przyszłości społeczeństwa informacyjnego. Błysnął mocno na przełomie lat 80. i 90., wydając z siebie kilkanaście interesujących powieści i zapładniając intelektualnie znaczną część młodzieży ery techno, szukającej dla siebie nowych guru”.
o fanfikowcach:
„Fanfiki są znakomitym barometrem aktualnej popularności poszczególnych światów filmowych czy komiksowych. Widać też, że dzieła, którym przypisuje się pionierskie wariacje fanowskie, czyli Biblia (apokryfy można na upartego uznać za poprzedników fanfikcji) albo Don Kichot, nie mają dziś takiego wzięcia jak Tolkien czy Rowling. Przeróbki bądź nowe wersje przygód Sherlocka Holmesa czy powieści Jane Austen, kiedyś często widywane, dziś są daleko w tyle”.
o zośkarzach:
„Podobne małe przedmioty do kopania ludzkość zna od stuleci. W Tajlandii uczynili nawet sport narodowy z podbijania małej rattanowej piłeczki. Cała południowo-
-wschodnia Azja grywa w podobne dyscypliny. Także Australia ma swoją wersję zabawy. W 1972 roku kolejne odrodzenie pomysłu nastąpiło w USA, gdzie uruchomiono produkcję hacky sack – zastrzeżonego modelu footbaga, który dziś wytwarza zabawkarskie imperium Wham-O”.
o autorze książki: Wyż nisz. Od alterglobalistów do zośkarzy. 55 małych kultur
Bartek Chaciński (ur. 1974) – dziennikarz i publicysta, autor trzech słowników najmłodszej polszczyzny. Współpracował m.in. z „City Magazine Warszawa” (redaktor naczelny), „Machiną” (szef działu muzycznego), „Przekrojem” (zastępca redaktora naczelnego) i „Dużym Formatem”; obecnie związany jest z tygodnikiem „Polityka”. Jest również dziennikarzem radiowym zajmującym się tematyką muzyczną – jego audycje gościły w Rozgłośni Harcerskiej, Radiostacji, Trójce i Radiu Bis. W 2008 roku został uhonorowany przez Radę Języka Polskiego i Senat RP tytułem Młodego Ambasadora Polszczyzny. Wspólnie z Anną Sańczuk i Jackiem Skolimowskim wydał zbiór rozmów Warszawa. W poszukiwaniu centrum. Prowadzi bloga poświęconego muzyce.
o książce:
Kwadratowa, zawiera tekst i kolorowe awatary, miękka oprawa, cena detaliczna: 34,90 (wciąż jeszcze...), wydana przez Znak w pięknym mieście Kraków Anno Domini 2010.
Tak na marginesie: Na stronie 126 znalazła się wzmianka o The Smiths za co od serca autorowi dziękuję!
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz