Mierzenie się z wizerunkiem marki w sieci (komentarz).

Ponieważ do poprzedniego wpisu (Mierzenie się z wizerunkiem marki w sieci.) pojawiła się ciekawa opinia Anny Miotk odpowiem w tym miejscu (mój komentarz do komentarza nie mieści się w zadanym polu!)

Przede wszystkim dziękuję Anno za ciekawy i merytoryczny komentarz.
Prawdopodobnie problem i tak sprowadza się do tego, co zwykle czyli kwestii: „co nas interesuje / co tak naprawdę chcemy wiedzieć?”
Intuicja podpowiada mi, że to właśnie wyniki badań jakościowych (tzw. „wirtualna etnografia”) mogą okazać się kluczowe dla rozwoju narzędzi służących do monitoringu internetu...

Mówiąc o „algorytmach” warto od razu wyraźnie rozgraniczyć rozumienie tego pojęcia na:
1. Sekwencje kolejnych, działań, czynności, które prowadzić mają do odtworzenia opinii o marce w sieci.
2. Ciągi działań wykonywanych przy pomocy oprogramowania służącego do gromadzenia i analizy danych (crawlery, boty itp.).

Mój wpis dotyczy tego pierwszego - poszukiwania ogólnego modelu działań (np. wyboru i kolejności stosowania procedur badawczych). To drugie oczywiście może (i powinno) zawierać się w pierwszym – np. wykorzystanie botów na którymś etapie (lub etapach) prac. Stąd zakładam, że w modelu optymalnym konieczne byłoby jednoczesne korzystanie z kilku metod badawczych (i odpowiednio – kilku technik dla każdej wybranej metody) jak i z analizy wielu źródeł (podstawowymi mogłyby być np. opinie gromadzone w „światach” on-line i off-line – pozostaje kwestia dla standardu ich gromadzenia i porównywania).

Ograniczenia prawne należy rzecz jasna respektować, nie widzę jednak problemu z wykorzystywaniem danych za zgodą użytkownika. Google np. emituje reklamy kontekstowe AdWords w zupełnie „prywatnych” skrzynkach pocztowych analizując treść wysyłanych i odbieranych maili. Użytkownicy nie rezygnują przez to z Gmaila – widocznie suma korzyści związanych z korzystaniem z tej usługi przewyższa sumę „kosztów” związanych z ciągłą „infiltracją”. W temacie technologii jestem zupełnym laikiem ale mam wrażenie, że rozwiązania w rodzaju „open graph” itp. dają podobne możliwości (użytkownik każdego serwisu niezależnie od jego charakteru i przeznaczenia „oddaje prywatność” – przynajmniej jakąś jej część w zamian za korzystanie z jego dobrodziejstw).

Co do automatycznej analizy treści jestem niepoprawnym optymistą. Rynek amerykański jest oczywiście bardziej zaawansowany (wynika to głównie z jego konkurencyjności) ale z tego, co zdążyłem się zorientować boryka się z tymi sami problemami. Złożoność języka polskiego w stosunku do angielskiego wydaje się kwestią drugorzędną. Zakładam, że wciąż doskonalone są modele logicznych podstaw języków naturalnych. Semantyka, semiotyka, syntaktyka czy pragmatyka być może także w końcu się do czegoś przysłużą i liczę na to, że jeszcze za mojego żywota korzystać będę z „semantic web” i w pełni sprawnej „sztucznej inteligencji”. Pomijając minusy związane z orwellowskim obliczem takich rozwiązań (od rozpoznania sensu wypowiedzi i przypisania jej intencji niedaleko do „Raportu mniejszości”... ) same w sobie będą pewnie niezwykle użyteczne w dziedzinie PR / reklama / badania rynku:-)

To teoretycznie, (dla badania internetu) logiczny krok pierwszy: „złamanie kodu” przy odczytywaniu SENSU z dokumentów tekstowych (HTML). Odkrycia naukowe podążają jednak różnymi niespodziewanymi drogami i być może prędzej uda się komuś stworzyć model struktur wiążących KAŻDY dowolny język (rozumiem przez to SENSOWNE ciągi znaków – także obrazów, dźwięków, ruchów, gestów, zapachów itd.) z rzeczywistością...

Automatyczna analiza „wydźwięku”, „sentymentu” czy „emocji” komentarzy byłaby pewnie dla takiego rozwiązania równie trudna jak... operacja dodawania do dziesięciu dla G. Kasparowa? :-)

Na takie rozwiązanie pewnie przyjdzie nam jeszcze chwilę poczekać (choć być może w Chinach już ono funkcjonuje??? Kto wie? :-)) więc spokojnie możemy poświęcić czas na doskonalenie własnych metod.

Bardzo chętnie zapoznałbym się z wynikami Twoich badań i pełną treścią dysertacji. Może się mylę, ale wydaje mi się, że trochę brakuje LOKALNEJ i INTERDYSCYPLINARNEJ (badacze, PR-owcy, agencje interaktywne, marketerzy itd.) dyskusji na temat STANDARDU monitoringu wizerunku marki w sieci. Powstają i powstawać będą przeróżne konkurencyjne rozwiązania, ale sądzę, że w interesie wszystkich stron będzie korzystanie choćby z tego samego JĘZYKA i aparatury pojęciowej.

Mam wrażenie, że obecne dyskusje toczone są albo w hermetycznych środowiskach (lub w środowiskowych „katakumbach”...) albo są zbyt rozproszone by cokolwiek mogło z nich wynikać.

Pozdrawiam serdecznie
MS

Tak na marginesie: mam nadzieję, że się mylę!:-)


Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.